Uso beltzetarako musika da Jørgen Leth eta Andreas Koefoed-en arteko lehen lankidetza. Bill Frisell, Lee Konitz, Midori Takada eta beste hainbat jazz-musikariri galdera existentzialak egiten dizkie filmak: nola sentitzen da ukitzea eta zer esan nahi du entzutea? Nolakoa da gizakia izatea eta bizitza osoa soinuen bidez zerbait adierazten saiatzea? Pertsonaiak esnatu, entseatu, grabatu, jardun eta musikaz hitz egiten dute. Une batzuetan mugan daude, existentziaren mugan, beren buruei etengabe desafio eginez. Haiek entzuten dute. Haiek baino zerbait handiagoarekin lotzeko lekua bilatzen dute. Guztioi gertatuko zaigu hori. Azken 14 urteetan, zinemagileek Jakob Bro daniar konpositorearen jarraipena egin zuten, belaunaldi eta nazionalitate guztietako musikari txalotu eta xelebreekin izandako topaketak ikusiz. Broren konposizioen bidez, filmeko pertsonaiek musikaren espazioa aztertzen dute, eta, hori egitean, filmak planteatzen dituen galdera batzuei erantzuten diete, modu poetikoan, entretenigarrian eta bizitza berresten duen moduan.